آئین مستان

قلم الهی اثرت مبارک
فلک رسالت قمرت مبارک
یمِ نورِ عصمت گهرت مبارک
شجر نبوّت ثمرت مبارک
شب شهر مکّه سحرت مبارک
به جمال زهرا نظرت مبارک
حرم نبوّت ، حرم حرم شد
به وجود زهرا همه محترم شد
به دل ای خدیجه زچه ره دهی غم
به زنان مکّه چه نیازت این دم
به رسول داور به رسول خاتم
که تو برتر استی ززنان عالم
به حضورت آمد زبهشت ، مریم
تو بیار زهرا ، که تویی مکرّم
صدف تو شد این گهرش نتیجه
عجبا هنیاً لَکِ یا خدیجه
صلوات داور ، به جمال زهرا
صلوات قرآن به جلال زهرا
صلوات احمد به خصال زهرا
صلوات حیدر به کمال زهرا
صلوات شیعه به بلال زهرا
به فدای شوی و اب و آل زهرا
نه مراست قدرت ، که کنم ثنایش
که رسول گوید پدرش فدایش
به وجود ناظر ، به خداست منظر
به کتاب کوثر ، به رسول دختر
به ولی است همتا به علی است همسر
به حسن به زینب به حسین مادر
به خدا به قرآن به نبی به حیدر
به صفا به مروه به منی به مشعر
که به کُنه ذاتش نبرد خرد پی
قلم است عاجز ، زنوشتن وی
گِل پاک آدم زتراب راهش
دل عقل کلّ را برد از نگاهش
ملکوت اعلی همه در پناهش
همگان مطیعش ، همگان سپاهش
همه مستمندش ، همه عذر خواهش
به خدا خرد پی نبرد به جاهش
به جز او به عالم امِ اب که دیده
که جز او فداها زپدر شنیده
خردم زحیرت به جنون کشاند
که به جز محمّد (ص) چه کسی تواند
به مدیح او دُرّ ز دهن فشاند
هم از و بگوید هم از او بخواند
گلِ بوسه بر بازوی او نشاند
چه کسی مقام شب قدر داند
زسخن نیاید به زبان نشاید
مگر آنکه وحیم زقلم بر آید
به تو باد زهرا ، همه دم سلامم
زتو وحی تازه دمد از کلامم
چه شود غلامت شمرد غلامم
من و کوثر تو که پر است جامم
به سجود صبحم به قیامِ شامم
که تویی صلاتم که تویی صیامم
تو مرا سجودی تو مرا قیامی
تو مرا تشهّد تو مرا سلامی
شده آدم آدم به ولایت تو
شده نوح منجی به هدایت تو
همه مرضیه حق به رضایت تو
همه جامشان پر زعنایت تو
همه کامشان خوش به حکایت تو
نرسد نهایت به نهایت تو
تو فروغ حسن ازلّیت هستی
تو چراغ بزم ابدیّت هستی
لمعات قرآن گهر بیانت
نفس پیمبر دمد از دهانت
نگه ملائک سوی آستانت
حرم ولایت دل دوستانت
سُوَر الهی گُل بوستانت
صلوات داور به تن و به جانت
تو که ای که احمد به تمامِ قامت
سر پا ستاده که دهد سلامت
صلوات بر تو همه جا هماره
صلوات بر تو همه جا هماره
دو جهان مطیعت به یکی اشاره
همه لحظه های تو پر از هزاره
همه دردها را نگه تو چاره

مادر،مادر،مادر خوبی ها یا زهرا

 نگام کن مادر

صدام کن مادر

سوام کن مادر ،برای خودت

مادر،مادر،مادر خوبی ها یا زهرا

به خدا ، شه بانوی "انما" یی

ستون آل کساو تموم عشق خدایی

خدای عصمت یا زهرا

دلیل خلقت یا زهرا

ولایت عزت یا زهرا ، برا انبیا

 نگام کن مادر

صدام کن مادر

سوام کن مادر ،برای خودت

مادر،مادر،مادر خوبی ها یا زهرا 3

به خدا ، مادرمایی همیشه 3

هیچی برای بچه ها ، دعای مادر نمیشه

به جون مولا یا زهرا

دعا کن زهرا یا زهرا

بشم تو دنیا یا زهرا فدای خودت

 نگام کن مادر

صدام کن مادر

سوام کن مادر ،برای خودت

مادر،مادر،مادر خوبی ها یا زهرا

چی میشه ، که این گدا رو بخری

روز قیامت بیایی و منو به همرات ببری

به هوش باش و از این دست دوستی بگذر

به هوش باش که از پشت می‌زند خنجر

به هوش باش مبادا که سِحرمان بکنند

عجوزه های هوس، مطربان خُنیاگر

چنان مکن که کَسان را خیال بردارد

که باز هم شده این خانه بی در و پیکر

بَدا به ما که بیاید از آن سر دنیا

به قصد مصلحت دین مصطفی کافر

به این خیال که مرصاد تیر آخر بود

مباد این که بشینیم گوشه ی سنگر

که از جهاد فقط چند واژه فهمیدیم

چفیه، قمقمه، پوتین، پلاک، انگشتر

بَدا به من که اگر ذوالفقار برگردد

در آن رکاب نباشم سیاهی لشگر

بَدا به حال من و خوش به حال آنکه شده است

شهید امر به معروف و نهی از منکر

چنین شود که کسی را به آسمان ببرند

چنین شود که بگوید به فاطمه مادر

قصیده نام تو را برد و اشک شوق آمد

که بی وضو نتوان خواند سوره ی کوثر

زبان وحی، تو را پاره ی تن خود خواند

زبان ما چه بگوید به مدحتان دیگر

چه شاعرانه خداوند آفریده تو را

تو را به کوری چشمان آن هو الابتر

خدا به خواجه ی لولاک داده بود ای کاش

هزار مرتبه دختر، اگر تویی دختر

چه عاشقانه، چه زیبا، چه دل نشین وقتی

تو را به دست خدا می سپرد پیغمبر

علیست دست خدا و علیست نفس نبی

علی قیام و قیامت علی علی محشر

نفس نفس کلماتم دوباره مست شدند

همین که قافیه ی این قصیده شد حیدر

عروسی پدرِ خاک بود و مادرِ آب

نشسته اند دو دریا کنار یک دیگر

شکوهِ عاطفه‌ات پیرُهن به سائل داد

چنان که همسر تو در رکوع انگشتر

همیشه فقر برای تو فخر بوده و هست

چنان که وصله ی چادر برای تو زیور

یهودیانِ مسلمان ندیده‌اند آری

از این سیاهیِ چادر دلیل روشن تر

حجاب روی زمین طفل بی پناهی بود

تو مادرانه گرفتیش تا ابد در بر

میان کوچه که افتاد دشمنت از پا

در آن جهاد نیفتاد چادرت از سر

میان آتشی از کینه، پایمردی تو

نشاند خصم علی را به خاک و خاکستر

کنون به تیرگی ابرها خبر برسد

‏که زیر سایه آن چادر است این کشور

رسیده است قصیده به بیت حسن ختام

امید فاطمه از راه می‌رسد آخر

سرخه تموم عالم تو بارش ستاره

روی قنوت دستا یاس سفید می باره

امشب خودش یه عمره که تمومش بهاره

شب مقدس عشق شب توِ دوباره

منتظرند اونایی که تو قفس اسیرند

صف کشیدند ملائک تا زیر پات بمیرند

نبض تموم عالم می زنه تو نگاهت

هر کی بهشت و می خواد نشسته توی راهت

چاره نداره حال خراب من

امون نمیده چشم پر آب من

عاقلا میگن پاکه حساب من

شب میلاد پر از عشق و صفای فاطمه است

شب احسان خدای فاطمه است

 خلقت ستاره هاکهکشونا،آسمونا

تموم آب دریاها، خورشید وماه و صحراها

بودن پیمبرا واولیا و اوصیا و شهدا

خلقت بهشت و نعمتای اون

خلاصه هرچی که داره توی این دنیا وجود

خلقت سقف کبود، همش برای فاطمه است

همش فدای فاطمه است

کی به عقلش میرسه زهرا کیه

دختر ختم پیمبرا کیه

اونی که می خوننش سیده ی نسا کیه

 انسیه حورا کیه

 اونی که پیش فرشته هابهش فخر می کنه خدا کیه

 اونی که توی بهشت میذاره اول پا کیه

اونی که اسوه صبر و پاکیه

 اونی که چشم امید دارن بهش حتی پیمبرا کیه

یاس مرتضی کیه

اونی که همش بهش داد میزنه

زار میزنه، فاطمه جون بیا کیه

جز خدا و رحمه للعالمین

جز علی حیدر امیر المومنین

جز ائمه هدای مسلمین

که کجا توی بهشت قرب جای فاطمه است

که بهشتم با تموم نعمتاش

خاک زیر قدمای فاطمه است

عقل من پریده امشب به خدا

ذکر رحمن و رحیم میخوای بگیر

ذکر یا حی یا حکیممیخوای بگیر

ذکر یا فضل عظیم میخوای بگیر

ذکر اهدنا صراط المستقیم میخواب بگیر

ولی اینو خوب بدون، با من بخون

برو تو وادی عشق جنون

چون فقط خدا، خدای فاطمه است

جبرئیل و اسرافیل ومیکائیل و عزرائیل

کارشون جارو کشیدن سرای فاطمه است

 خوش به حال اونی که جایی دیگه

جا نداره فقط گدای فاطمه است

دلی دارم که گرفتار ولای فاطمه است

مست و بیهوش و خراب و بی نوای فاطمه است،

 رو لبم ذکر ونوای فاطمه است

این منم یه نوکر بی سرپا، یا فاطمه

چاره نداره حال خراب من

امون نمیده چشم پر آب من

عاقلا میگن پاکه حساب من

مرغ در من باز شبونه

در لحظه پرواز میخونه

بیچاره دلم گرفته بونه

گلی که زیباست گل یاسه 

 گلی که غوغاست گل یاسه

گلی  که مصداق تولایه

 حضرت زهراست گل یاسه

از عشق همیشه مست مستم

من حیدریم قلندر هستم

این کیست، این که محو تماشای خود شده

پیش از ظهور، مادرِ بابای خود شده

در بی زمانِ مانده به میلاد، سر بلند

از امتحانِ روشن فردای خود شده

دل من در پی واژه بی خاتمه بود

اولین واژه آمد به نظر فاطمه بود

با سیزده مناره خدا را صدا زده

قد قامت بلند مصلّای خود شده

منظومه های شمسی او بی نهایتند

گرم شکوه دیدن ژرفای خود شده

عقل فرشته ها که به جایی نمی رسد

خود پاسخ شگفت معمّای خود شده

حالا علی برای علی جلوه کرده است

آئینه­ی تلألؤ همتای خود شده

اصلاً خدا هر آنچه که می خواست، او شده

او کیست این که حضرت زهرای خود شده

اشراق آسمانی راز تبارک است

شام نزول سوره کوثر مبارک است

دل می بری غزل غزل از این ترانه ها

شیواترین عزیزترین مادرانه ها

با جذبه های چادرِ خورشید دوزی ات

گل می شوند غنچه به غنچه جوانه ها

تسبیح را به دست بگیر و ببین که باز

معراج می روند همین دانه دانه ها

با آیه های سوره قدر آمدی که ما

ایمان بیاوریم به آن بی نشانه ها

هر صبح با سلام پیمبر طلوع توست

تنها بهانه­ی پدرت از بهانه ها

آتش گرفت اگر تن تب دار من چه غم

نورِ دعای نورِ تو سر زد به خانه ها

یا نور ، فوق نور ، علی نور ، نورِ نور

خورشید می شویم از این جاودانه ها

ای کاش زیر سایه سادات جا کنیم

نان می خوریم و حق نمک را ادا کنیم

سرو آمدی که پایِ علی سروری کنی

اصلا رسیده ای که علی پروری کنی

با خطبه ات حماسه ای از واژه ها شکفت

شاید زمان آن شده پیغمبری کنی

تو از خودت برای خدا خرج می کنی

تا پاسداری از شرف سنگری کنی

که ریشه ولایت از آن آب می خورد

تا سایه ای بگیرد و حق گستری کنی

نهج البلاغه خوان مدینه، طنین تو